|
|
|
|
|
Molibden (symbol: Mo, łac. molybdenum) to jeden z rzadziej występujących pierwiastków na świecie. Choć jego ilości w organizmie człowieka są śladowe, to pełni on wiele niezwykle ważnych funkcji. Molibden został odkryty w 1778 roku.
Molibden jest srebrzystobiały i bardzo twardy. W układzie okresowym należy do chromowców i podobnie jak inne pierwiastki z tej grupy jest mało aktywny chemicznie. Ze względu na bardzo wysoką temperaturę topnienia, znalazł szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach przemysłu. W temperaturze pokojowej jest oporny na działanie warunków atmosferycznych.
Pierwiastek, często spotykany w naturze i odkryty w XVIII. wieku, na wzrost swojej popularności musiał czekać aż do I wojny światowej. Jego właściwości wykorzystano przy wzmocnieniu stopu stali, dzięki czemu metal został użyty w branży zbrojeniowej przy produkcji pancerzy oraz jako substytut tungstenu. Molibden ma szóstą najwyższą temperaturę topnienia wśród metali na poziomie 2617 st. C. Warto tu wspomnieć, że wydobywany razem z miedzią w polskich kopalniach KGHM ren posiada jeszcze lepsze właściwości i jest w tym samym zestawieniu na trzecim miejscu.
Metal ma wiele zastosowań. Użyty w stopie stali powoduje wzmocnienie materiału, wzrost temperatury topnienia stopu i ma działalnie antykorozyjne. Takie wzmocnione stopy stali, zawierające często od 0,25 proc. do 8 proc. molibdenu, stosowane są w lotnictwie, petrochemii, transporcie oraz przy budowie rurociągów. Molibden wykorzystywany jest w branży chemicznej: jako dodatek do smarów, materiał ognioodporny czy pigment do farb. Metal używany jest również w multiwitaminach, które wykorzystywane są jako codzienny suplement diety – ludzkie ciało zawiera około 0,07 miligrama metalu na kilogram.
W średniowieczu, w Niemczech, górnicy od czasu do czasu natrafiali na brązowo-czerwoną rudę, którą nazwali miedzioniklem, od imienia Nicka, ducha nawiedzającego kopalnie. Szwedzki naukowiec Cronstedt wyizolował ten metal w 1751 roku i wtedy właśnie nazwał go niklem.
Nikiel zaczął budzić duże zainteresowanie, gdy Stany Zjednoczone zaczęły stosować stop miedzi i niklu do produkcji monet. Pod koniec XIX wieku nikiel znalazł zastosowanie w praktycznie każdej dziedzinie naszego życia. Poziom jego wykorzystania rósł także systematycznie wraz z rozwojem rynku stali nierdzewnych, które obecnie pochłaniają ponad 60% ogólnego zużycia niklu.
Srebrnoszary metal, który jest twardy, wytrzymały, kowalny i ciągliwy.
Ferromagnetyczny do temperatury 355° C (powyżej tej temperatury staje się paramagnetykiem).
Poziom jego konduktancji wynosi około jednej szóstej poziomu konduktancji miedzi.
Nikiel jest metalem nośnym dla metali z grupy platynowców.
Zdecydowanie największe zastosowanie niklu występuje w produkcji austenitycznych stali nierdzewnych, które są wykorzystywane w przemyśle chemicznym, budownictwie mechanicznym, architekturze (zastosowania wewnętrzne i zewnętrzne) oraz sprzęcie gospodarstwa domowego (sztućce, zlewozmywaki, patelnie itp.)
Cienkie warstwy niklu są także wykorzystywane do celów dekoracyjnych, antykorozyjnych lub jako podłoże pod cienką warstwę chromu (np. w kranach, kurkach i okuciach) lub złota (w biżuterii i elektronice).
Stopy miedzi z aluminium z dodatkiem niklu wykazują doskonałą odporność na korozję w wodzie morskiej i są wykorzystywane do produkcji śrub napędowych, pomp, śluz itp.
Nikiel jest używany jako aktywny materiał w akumulatorach: niklowo-kadmowych (NiCd), niklowo-metalowo-wodorkowych (NiMH) i litowo-jonowych (Li-ion).
Większość działań związanych z recyklingiem niklu jest prowadzona bezpośrednio przez przemysł stalowy. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, odzyskuje się stopy specjalne jako takie same stopy: rygorystyczne specyfikacje i koszty ich uzyskania mogą uzasadniać posiadanie własnych obiegów zamkniętych. Obecnie istnieją procesy recyklingu niklu ze zużytych akumulatorów.
Wolfram to pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 74. Jest to srebrzystobiały, ciężki, bardzo twardy metal z grupy metali przejściowych, należący do chromowców. Jest drugim po węglu, najtrudniej topliwym pierwiastkiem chemicznym (3410 °C). Charakteryzuje się niskim współczynnikiem rozszerzalności cieplnej, ma bardzo wysoką odporność oraz rezystywność elektryczną w wysokich temperaturach.
Z wolframu tworzy się węgliki spiekane, wykorzystywane do produkcji łożysk, wierteł, noży tokarskich i narzędzi szybkotnących przeznaczonych do obróbki skrawaniem. Produkty z czystego wolframu cechują się bardzo wysoką wytrzymałością w wysokich temperaturach, a także odpornością na korozję. Wolfram jest stosowany w warunkach wysokotemperaturowych, w przemyśle zbrojeniowym, jak również w energetyce jądrowej. Pierwiastek ten wykorzystuje się w przemyśle elektrycznym, branży elektronicznej, automotive, lotniczej oraz w nowoczesnych technologiach biomedycznych. W przemyśle metalurgicznym wolfram jest stosowany jako dodatek stopowy poprawiający twardość, odporność na ścieranie i wytrzymałość mechaniczną stali.
Obróbka wolframu i jego formowanie odbywają się w bardzo wysokich temperaturach. Spawanie i nitowanie nie są zalecane.
Stopy ciężkie wolframu to zazwyczaj połączenie 3 pierwiastków w różnych proporcjach – wolframu i niklu oraz dodatku miedzi, żelaza lub molibdenu i żelaza. Wszystkie charakteryzują się wysoką gęstością i skrawalnością. Produkty ze stopów ciężkich wolframu są wykorzystywane przede wszystkim w przemyśle energetycznym, elektrotechnicznym i lotniczym, ale mają również szereg innych zastosowań. Wykonuje się z nich m.in. elementy turbin, balanse do zegarków czy żyroskopów, osłony radiacyjne, zbiorniki materiałów promieniotwórczych, elementy tłumiące drgania, styki elektryczne pracujące przy dużych obciążeniach prądowych, elektrody do drążenia elektroiskrowego i spawania, a także matryce do wyciskania i odlewania metali.
Pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego.Ma 26 izotopów z przedziału mas 50–75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% naturalnego kobaltu. Został odkryty w roku 1735 przez Georga Brandta.
Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych.
Kobalt posiada bardzo szerokie zastosowanie w przemyśle. Najczęściej jest wykorzystywany do produkcji akumulatorów, różnych części elektronicznych. Jest także stosowany podczas produkowania farb. Pełni wówczas rolę barwnika. Kobalt sprawdza się także do zdobienia ceramiki. Kobalt stosowany jest także w branży medycznej. Służy do sterylizacji sprzętów i odpadów medycznych. Konieczny jest także do wykonywania zabiegów z zakresu radioterapii. Ze względu na posiadane właściwości ferromagnetyczne, kobalt rewelacyjnie sprawdza się podczas produkowania stopów magnetycznych
Cyna to metal charakteryzujący się niską temperaturą topnienia oraz dobrymi własnościami mechanicznymi. Łatwość odlewania wynikająca z dużej gęstości tego materiału sprawiła, że od stuleci był on chętnie stosowany podczas wytwarzania rozmaitych przedmiotów codziennego użytku.
Zdolność do tworzenia odmian alotropowych cyny sprawia, że możemy spotkać się z trzema jej rodzajami:
– cyna biała (odmiana beta) – występuje w warunkach standardowych i to właśnie ta odmiana cechuje się dobrą ciągliwością oraz doskonałą odpornością na korozję;
– cyna regularna (odmiana alfa) – ma gęstość mniejszą od odmiany beta;
– cyna szara – powstaje podczas rozpadu cyny regularnej w wyniku zmniejszenia gęstości, a co za tym idzie, zmiany objętości. Przyjmuje wówczas postać szarego proszku.
Sama w sobie cyna nie nadaje się na materiał konstrukcyjny. Doskonale sprawdza się za to w przemyśle jako dodatek do materiałów konstrukcyjnych w postaci stopów: brązów, mosiądzów, stopów łożyskowych czy też stopów lutowniczych. Najczęściej spotykane są stopy cyny z ołowiem i miedzią wykorzystywane między innymi w obróbce plastycznej, odlewnictwie i spawalnictwie.
Jedną z najważniejszych właściwości cyny jest wysoka odporność na utlenianie. Antykorozyjność sprawia, że pierwiastek ten znajduje powszechne zastosowanie w przemyśle wszędzie tam, gdzie konieczne jest zagwarantowanie długiej żywotności materiału oraz zabezpieczenie go przed niszczącym wpływem czynników zewnętrznych.
Cyna oraz jej stopy znajdują największe zastosowanie w procesie lutowania. Lutowie cechuje się dobrą przewodnością cieplną. Stopy lutownicze są powszechnie wykorzystywane w branży elektronicznej i elektrotechnicznej do procesów spajania w produkcji różnego rodzaju podzespołów.
Cechą charakterystyczną cyny jest tworzenie ochronnej warstwy tlenkowej, która uniemożliwia korodowanie materiału. Właściwość ta jest wykorzystywana w procesie cynowania, polegającym na tworzeniu antykorozyjnej powłoki ochronnej na warstwie wierzchniej innego metalu. W ten sposób powstają między innymi stale cynowane.
Właściwości antykorozyjne sprawiają, że materiały chronione powierzchnią cynowaną znajdują powszechne zastosowanie wszędzie tam, gdzie będą wystawione na długotrwały wpływ wilgoci i wody. Dlatego cynę znajdziemy przede wszystkim w produktach wykorzystywanych w branży okrętowej: różnego rodzaju armaturze hydraulicznej, łożyskach, tulejach, śrubach i innych elementach maszyn.
Stal ocynowana oraz mosiądze, w skład których wchodzi cyna, są również stosowane w przemyśle motoryzacyjnym, elektrotechnicznym czy chemicznym.
Cyna jest metalem naturalnie występującym w przyrodzie. Stosowana od wieków znacznie przyczyniła się do rozwoju przemysłu. Jednak jak każdy pierwiastek naturalny, jej złoża sukcesywnie się zmniejszają. Jednym ze sposobów na walkę z wyczerpywaniem się źródeł rzadkich metali jest recykling. Podmioty oferujące skup cyny w sposób profesjonalny i bezpieczny zajmują się odzyskiwaniem tego pierwiastka, a następnie umożliwiają jego ponowne przetworzenie. Recykling stanowi więc ekologiczne źródło pozyskiwania rzadkich pierwiastków. Dodatkowo jest to zajęcie opłacalne dla obu stron, zarówno sprzedających, jak i skupujących złom zawierający omawiany metal. Posiadasz zużyte sprzęty zawierające cynę? Sprawdź naszą ofertę i oddaj je na skup!
Jest kowalnym, stalowoszarym metalem, bardzo podobnym do niobu. Tantal jest odporny na działanie mocnych kwasów nieorganicznych i wody królewskiej, gdyż ulega pasywacji, jest także odporny na korozję. Tantal reaguje natomiast z kwasem fluorowodorowym, tworząc kompleks fluorkowy.
Jest niezbędny do produkcji kondensatorów, przełączników, elementów łączących, wyłączników i transformatorów oraz wykorzystywany jest jako materiał do wytwarzania rur, sprężyn, śrub, łożysk, obudów maszyn, elementów elektronicznych, narzędzi do cięcia i skrawania oraz różnych innych części. W przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym, kosmicznym, wojskowym i w medycynie także znalazł zastosowanie. Produkuje się zarówno różnego rodzaju implanty oraz narzędzia diagnostyczne, jak i na przykład baterie, ponieważ jest odporny na działanie kwasów i alkaliów. Stosuje się go również do produkcji takich produktów, jak telefony komórkowe, laptopy, aparaty cyfrowe, a nawet samochody.
Pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Jest lśniącym, srebrzystym metalem o słabych własnościach mechanicznych. W stanie czystym kowalny i ciągliwy, staje się kruchy powyżej 300 °C. Tworzy tlenki o stopniach utlenienia od I do V, o różnej strukturze krystalicznej przy tym samym składzie pierwiastkowym. Jest odporny na działanie wody, zasad, rozcieńczonych roztworów kwasów azotowego i siarkowego. Roztwarza się w wodzie królewskiej, kwasie fluorowodorowym i stężonym siarkowym. Wanad ma właściwości paramagnetyczne oraz wykazuje nadprzewodnictwo niskotemperaturowe.
– Katalizatory (przede wszystkim na nośnikach) reakcji utleniania w przemysłowej chemii organicznej, np. utlenianie etylenu do etanolu, oraz w technologii nieorganicznej, np. utlenianie
– Stosowany jako dodatek do stali poprawiający odporność na ścieranie i pękanie (np. silniki spalinowe, stal narzędziowa)
– Produkcja cermetali.
– Materiał konstrukcyjny reaktorów jądrowych.
– Znacznik promieniotwórczy – sztuczny izotop
Pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym o liczbie atomowej 22.
Lekki metal o szarawym kolorze. Ma wysoką wytrzymałość mechaniczną, jest odporny na korozję (w tym również wody morskiej i chloru). Tytan jest dodawany do żelaza, aluminium, wanadu, molibdenu i innych.
Dwie najbardziej użyteczne własności tytanu to jego odporność na korozję oraz najwyższy stosunek wytrzymałości mechanicznej do masy]. Znane są dwie odmiany alotropowe pierwiastka. Ma pięć trwałych izotopów o masach atomowych od 46 do 50. Właściwości fizykochemiczne tytanu są podobne do cyrkonu.
Tytan o bardzo wysokiej czystości został otrzymany przez Anton Eduard van Arkela i Jan Hendrik de Boera w procesie jodkowym w 1925. Rafinację tytanu prowadzi się w próżni w zamkniętym reaktorze. Pary jodu reagują z technicznym tytanem, tworząc czterojodek tytanu, który następnie ulega rozkładowi na ogrzanym oporowo cienkim drucie wolframowym, pogrubiając go w miarę trwania procesu.
W latach 50. i 60. XX w. Związek Sowiecki zapoczątkował wykorzystywanie tytanu do celów militarnych (m.in. w okrętach podwodnych K-278 Komsomolec i projektu 705). We wczesnych latach 50. XX wieku tytan był szeroko stosowany w lotnictwie wojskowym, szczególnie w odrzutowcach o wysokich parametrach silnika zaczynając od F100 Super Sabre i Lockheed A-12. W Stanach Zjednoczonych Departament Obrony zdał sobie sprawę ze strategicznego znaczenia tytanu i rozpoczął magazynowanie tego metalu.
W 2006 Agencja Obrony Stanów Zjednoczonych przyznała 5,7 mln dolarów konsorcjum dwóch spółek, dla opracowania nowego procesu otrzymywania tytanu sproszkowanego.
Miedź należy do grupy metali półszlachetnych, ciężkich, Gęstość wynosi 8,96 kg/dm3, Temperatura topnienia 1084 oC, Metal miękki, charakteryzuje się bardzo dobra przewodnością cieplną i elektryczną.
Miedź to pierwiastek chemiczny należący do podgrupy l grupy układu okresowego pierwiastków (miedziowce – miedź, srebro, złoto), o liczbie atomowej 29 i masie atomowej 63,54. Jest to metal półszlachetny, o barwie czerwonawej, miękki. Rudy miedzi przerabia się metodami:
– metoda pirometalurgiczna: uniwersalna metoda polegająca na wytopie z rud z dodatkiem koksu i topników tzw. kamienia miedziowego (stopu siarczków miedzi i żelaza)
– metoda hydrometalurgiczna.
– wytrzymuje zmiany ciśnienia i temperatur
– najlepszy przewodnik ciepła i elektryczności
– niepalna
– biostatyczna
– odporna na warunki atmosferyczne i korozję
– miękka, łatwa w użytkowaniu i estetyczna
– ekologiczna – nadaje się do ponownego przetworzenia, tym samym jest ekonomiczna.
– produkcja kabli elektrycznych
– pokrycia dachów
– maszyny przemysłowe
– instalacje wodociągowe, elektryczne, gazowe, telekomunikacyjne
– przemysł chemiczny i spożywczy
– w spawalnictwie i budownictwie.
W życiu codziennym miedź ma wpływ na nasz organizm i jego funkcjonowanie. Jako mikroelement jest niezbędna dla życia wielu organizmów w procesach oddychania i fotosyntezie (np. skrętnicy). Miedź jako mikroelement wchodzi w skład enzymów, potrzebna jest do produkcji czerwonych krwinek i bierze udział w tworzeniu tkanki łącznej. Zbyt duża ilość miedzi wchłoniona przez organizm powoduje zaburzenia pokarmowe i uszkodzenie wątroby. 30 g siarczanu miedzi to dawka śmiertelna dla naszego organizmu, a objawy podobne są do zatrucia arszenikiem
Wśród najczęściej używanych stopów metali wyróżnia się właśnie mosiądz. Składa się głównie z miedzi oraz w maksymalnie 40% również z cynku. Co więcej, można go także wzbogacić różnego rodzaju dodatkami stopowymi, np. cyną, manganem, żelazem, ołowiem, aluminium, chromem oraz krzemem. Mosiądz topnieje w ok. 1000°C, jednak dokładna temperatura zależy od konkretnego składu chemicznego.
Mosiądz można poznać po charakterystycznym żółto-złotym kolorze, którego ostateczna barwa zależy od zawartości cynku w składzie. W przypadku, gdy jest go ok. 45%, nabiera bardziej pomarańczowo-żółtego odcienia. Im jest go mniej, tym bardziej barwa przypomina naturalny kolor miedzi. Jego gęstość wynosi zaś od 8,4 do 8,7 kg/dm3, co czyni go odrobinę cięższym od stali.
Mosiądz w szczególności wykorzystywany jest w branży przemysłowej, ponieważ posiada on naprawdę znakomite właściwości użytkowe, jak również technologiczne. Mogą mieć one nieco inne właściwości, a tym samym zastosowanie – zależy to od składu chemicznego. Jedne stopy będą bardziej podatne na obróbkę skrawaniem, inne zaś będą miały lepsze właściwości plastyczne. Wykorzystywany jest m.in. do produkcji armatury, a także elementów maszyn w branży samochodowej, okrętowej, chemicznej czy elektrotechnicznej. Co więcej, jest on również chętnie stosowany do wytwarzania elementów ozdobnych w przemyśle metaloplastycznym. Dzisiaj coraz częściej zamiast dodatku ołowiu, stosuje się dodatek arsenu i właśnie takie połączenie sprawdza się przy produkcji elementów, które mają kontakt z wodą pitną, a także monet, klamek, balustrad czy kłódek
Aluminium jest lekkie, ciągliwe, plastyczne, niemagnetyczne; jest doskonałym przewodnikiem prądu elektrycznego; łatwo się utlenia; jest bardzo odporne na matowienie; ulega recyklingowi.
Aluminium jest trzecim występującym w dużych ilościach pierwiastkiem (i w największych ilościach metalem) w skorupie ziemskiej, której stanowi około 8,1% masowych. Jest to pierwiastek reaktywny tworzący związki stałe, a więc dużo energii wymagane jest do pozyskania aluminium z tlenku glinu. Czysty metal nie był więc łatwo dostępny aż do 1886 roku, kiedy to niezależnie od siebie Charles Martin Hall i Paul L.T.Heroult opracowali realny, z gospodarczego punktu widzenia, proces ekstrakcji aluminium.
Dla celów komercyjnych aluminium otrzymuje się poprzez elektrolizę tlenku glinu (aluminium oxide), który otrzymuje się z rudy, boksytu. Aluminium w czystej postaci jest miękkim metalem, ale w połączeniu z pierwiastkami, takimi jak: krzem, magnez lub miedź tworzy silne stopy.
* Przemysł samochodowy,
* Budownictwo przemysłowe i mieszkalne,
* Przemysł stoczniowy, lotniczy,
* Produkcja przewodów i kabli,
* Folia spożywcza,
* Puszki do piwa i napojów bezalkoholowych,
* Stalowo-rdzeniowe kable napowietrzne,
* Turbiny wiatrowa.
* Produkcja mosiądzów, brązów i stopów z cynkiem (jako dodatek stopowy).
Aluminium jest podstawowym składnikiem niektórych materiałów magnetycznych
Brąz jest to stop miedzi z cyną lub innymi pierwiastkami, których zawartość miedzi wynosi 80-90% wagowych. O tym, że brąz cieszy się naprawdę ogromnym zainteresowaniem i ma szerokie zastosowanie świadczy fakt, że choć wykorzystywano go już w starożytności, nie stracił na popularności do dziś. Znany jest nam i wykorzystywany już od czasów starożytnych, gdzie używano go do tworzenia narzędzi, przedmiotów codziennego użytku, a nawet ozdób. Z kolei, jeśli chodzi o definicję brązu w ujęciu współczesnym, to okazuje się, że jest to temat nieco bardziej złożony. Oczywiście odpowiedzią na pytanie, czym jest brąz, może być stwierdzenie, że jest to stop miedzi oraz cyny z dodatkami stopowymi. W przypadku materiałów z takim składem chemicznym określa się je jako brązy cynowe lub po prostu brązy. Tak naprawdę większość stopów miedzi z innymi metalami niż cynku nazywa się brązami.
Brąz ma bez wątpienia niezwykle szerokie zastosowanie. Używa się go m.in. do produkcji złączek rur, a także do łączenia rur ze stali nierdzewnej, jak również rur miedzianych. Sprawdza się także w instalacjach gazowych, jak i wodnych. Stosowany jest również do odlewania części maszyn oraz dzwonów. Dlaczego wykorzystuje się go właśnie w takich przypadkach? Przede wszystkim ze względu na świetną wytrzymałość, trwałość oraz odporność na korozję. Co więcej, bardzo często podczas łączenia rur z różnych tworzyw istnieje niebezpieczeństwo powstania ogniwa elektronicznego, ale nie przy wykorzystaniu brązu, gdyż jest on materiałem neutralnym
Stal nierdzewna to wspólne określenie dla całej grupy rodzajów stali jakościowych, które nie są podatne na rdzewienie i są kwasoodporne. Ich cechą charakterystyczną jest wysoka odporność na korozję nieporównywalna z innymi gatunkami stali. Wysoką odporność na rdzewienie otrzymuje się poprzez dodawanie do stali odpowiedniej ilości chromu ( ponad 10%) oraz niklu i innych pierwiastków poprawiających właściwości antykorozyjne. Cechą charakterystyczną dla stali nierdzewnej jest również jej zdolność do odnawiania warstwy ochronnej znajdującej się na uszkodzonej powierzchni stali. Jest to niezwykle istotne, przy nawet najmniejszych wgięciach czy zarysowaniach. Warstwa ta jest zwana również warstwą pasywną. Do niedawna w Polsce i na świecie istniał podział na stale kwasoodporne i stale nierdzewne. Ten podział przestał funkcjonować i obecnie wszystkie stale nazywane są teraz po prostu stalami nierdzewnymi.
Stali nierdzewnych używa się na zbiorniki na wyroby ropy naftowej, zbiorniki i cysterny mleczarskie, basenów pływackich, kolumny rektyfikacyjne, instalacje w przemyśle koksowniczym, łopatki turbin parowych, armaturę przemysłową domową, narzędzia chirurgiczne , sztućce, naczynia i garnki, instalacje w przemyśle spożywczym, takielunek i okucia żeglarskie, wytrzymałe konstrukcje stalowe, dekoracyjne elewacje, części silnikowe w samolotach i rakietach, windy, chłodnie, klimatyzatory, piece żaroodporne, balustrady ozdobne, itp. Normy HaACCP wymagają, by w kontakcie z żywnością używać stali nierdzewnej.
Jest plastyczny w temperaturze 100-150 0C; kruchy w temperaturze powyżej 200 0C; rekrystalizuje powyżej 50 0C. W powietrzu wilgotnym utlenia się, pokrywając się zwartą powłoką. Energicznie wiąże się z tlenem. Rozpuszcza się w kwasach organicznych i nieorganicznych.
Cynk i jego stopy znajdują zastosowanie do ocynkowania płaskich wyrobów stalowych, w celu ochrony przed korozją, jako dodatek stopowy przy produkcji mosiądzów. Wyroby walcowane z cynku z dodatkiem tytanu stosowane się do pokryć dachowych. Z cynku pierwotnego produkuje się biel cynkową używaną w przemyśle chemicznym do wytwarzania farb. Cynkowe stopy odlewnicze, którego głównym składnikiem uzupełniającym jest aluminium, złomowane są w przemyśle motoryzacyjnym
Pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 82. Należy do metali ciężkich, jest miękki i kowalny, ma też względnie niską temperaturę topnienia. Świeżo cięty jest białawo-niebieski, na powietrzu matowieje do matowej szarości. Ma najwyższą liczbę atomową ze wszystkich stabilnych pierwiastków, kończy trzy szeregi rozpadu cięższych pierwiastków promieniotwórczych.
Metaliczny ołów ma kilka użytecznych mechanicznych własności. Należą do nich duża gęstość, niska temperatura topnienia, giętkość i względna niereaktywność. Wiele metali wyprzedza ołów w tych aspektach, ale są ogólnie mniej powszechne i trudniejsze w ekstrakcji z macierzystych rud. Toksyczność ołowiu doprowadziła do zamiany w pewnych zastosowaniach.
Ołów wykorzystywano w pociskach od ich wynalezienia w średniowieczu. Jest niedrogi. Niska temperatura topnienia oznacza możliwość odlewania niewielkiej amunicji czy śrutu z użyciem minimalnego wyposażenia technicznego. Większa niż w przypadku większości metali gęstość pozwala mu lepiej nabierać prędkości. Istnieją jednak obawy przed zanieczyszczeniem środowiska wywołanym stosowaniem ołowianych pocisków do polowań
Złom są to odpady produkcyjne, stalowe konstrukcje z rozbiórek, nieskorodowane ścinki blach, wióry stalowe, cięte elementy i produkty poamortyzacyjne. Przedmioty oddawane do skupów, są przetapiane i ponownie wykorzystywane w zakładach produkcyjnych. Odpad jest segregowany i klasyfikowany, w celu określenia sposobu recyklingu oraz dokonania jego wyceny. Do złomu stalowego zaliczane są: odpady produkcyjne i poamortyzacyjne; elementy blach, konstrukcje z rozbiórek, wióry itp. śmieci. Z uwagi na to, że surowiec jest szeroko wykorzystywany w wielu gałęziach produkcji, ze względu na cenne właściwości, jak chociażby wytrzymałość i odporność na korozję, firma Kolor przyjmuje do skupu każdą ilość złomu stalowego. Odpady są następnie odsprzedawane do dalszego przetwarzania. Wyróżnia się dwa rodzaje tego rodzaju odpadu: wsadowy i niewsadowy. Podział ten wynika z możliwości dalszego użycia materiału. Pierwszy rodzaj jest przekazywany do hut, gdzie może być bezpośrednio wykorzystany w piecach, ponieważ pozwalają na to parametry fizyczne, skład, wymiary i masa. Natomiast drugi typ – niewsadowy musi najpierw zostać poddany odpowiedniej obróbce termiczno-mechanicznej.
Stal jest najpopularniejszym stopem, używanym w wielu gałęziach przemysłu. Wytwarzane z niej przedmioty używamy na co dzień. Dlatego jest tak ważne segregowanie niepotrzebnych elementów. Dzięki skupom przyjmującym złom stalowy można zapobiegać gromadzeniu odpadów, przeznaczając je do dalszego przetwarzania. Warto zaznaczyć, że proces produkcyjny jest znacznie tańszy niż wytwarzanie nowego surowca. Z kolei ograniczanie przemysłowej jego produkcji, przyczynia się do redukcji emisji szkodliwych substancji, jak np. dwutlenku węgla, a także zmniejszania zużycia wody. Duże ilości odpadów skupy odbierają własnym transportem, więc mając problem z dostarczeniem na miejsce, wystarczy skontaktować się z firmą i umówić się na termin.